Het avontuur is begonnen!

Namaste!

Hier een eerste bericht uit Kathmandu, Nepal!

Afgelopen zaterdag was het dan ein-de-lijk zover om te vliegen richting het oosten. Mama en Lissy brachten mij naar Schiphol en natuurlijk waren we veel te vroeg (1,5 uur om precies te zijn)..., maar natuurlijk beter te vroeg dan te laat anders heb je ook maar weer last van hete kolen toch? haha. Het inchecken en de paspoortcontrole gingen eigenlijk heel vlot en ook mocht ik langs de douane mét diazepam pilletjes op zak. De enige stress die ik had was voor mijn koffer, want die stond toch wel een beetje op springen (maar gelukkig is dat niet gebeurd).

De eerste vlucht was naar Dubai met een mega grote dubbeldekker van Emirates. Echt bizar dat zoiets eigenlijk de lucht in kan! Maar wel heel luxe met zo'n supersonische tv waar we Finding Dory op hebben gekeken (echt een aanrader). De vliegreis is eigenlijk wel snel gegaan en eenmaal aangekomen op het vliegveld van Kathmandu hadden we al snel het bordje gevonden met 'Barendregt'. Echter was dit niet de chauffeur maar een 'helper' o.i.d. met een vriendje die onze koffers in de auto zetten. Ze zijn hier ook bekend met het vragen naar waar je vandaan komt en omdat we natuurlijk van Holland zijn gingen ze er vervolgens van uit dat ze 10 euro zouden krijgen, omdat ze onze koffers in de auto hadden gezet. Dit hebben we natuurlijk niet gedaan hoor en vanaf nu til ik mijn koffer zelf wel haha.

Toen kwam de chauffeur en volgens hem was het hotel 'not exactly far'. Hoever het zou zijn was dus nog een beetje vaag, maar het ritje ging heel snel, omdat er zoveel te zien was! Na ongeveer een kwartiertje rijden kwamen we in een smal, hobbelig straatje en waren we bij ons hotel. Onze kamer is prima en de mensen in het hotel zijn heel erg vriendelijk.
Onze eerste Nepalese maaltijd die avond was bij Fren's kitchen. Een heel schattig klein eettentje in de buitenlucht in een soort vierkant met van die gekleurde lampjes en Nepalese muziek. Ik dacht bij mezelf het voelt net of ik op vakantie ben haha, dat is natuurlijk ook zo maar het moet nog even doordringen dat ik in Nepal ben.

Het heeft ook wat langer geduurd voor ik aan deze blog ben begonnen dan ik had gedacht, maar er is hier zoveel te zien dat ik het moeilijk vond om ergens te beginnen. We zijn hier nu 4 dagen en ik weet nog steeds niet zo goed wat ik nu eigenlijk van het land vind. Vol fascinatie en verbazing loop ik elke keer weer op straat. We zitten in een wijk midden in het centrum van Kathmandu wat eigenlijk alleen maar te omschrijven is als chaos! Er zijn bijna alleen maar zandwegen en er is geen stoep. Het verkeer komt van alle kanten en er wordt de hele tijd getoeterd wat ook weer zo verbazend is aangezien niemand zich er iets van lijkt aan te trekken (behalve wij natuurlijk haha). Het lukt me steeds meer om tussen de chaos door te kijken en eigenlijk ook de rust te zien die er toch heerst onder de Nepalese mensen. Een oud mannetje wat op zijn riksja (fietstaxi) ligt te slapen, al het verkeer wat toch luistert naar die ene politie man die midden op straat staat te fluiten, een hondje wat midden in de drukte in een diepe slaap is verzonken of een Nepalese vrouw die voor haar winkeltje zit te turen in de verte. Misschien weet ik toch wel al dat ik dit land geweldig ga vinden, maar moeten alle indrukken nog even bezinken!

Gisteren zijn we bij het asiel geweest voor een eerste bezoek. Het is een klein asiel, maar op zich zijn er wel veel verschillende medicamenten en materialen aanwezig. Buiten dat is het wel allemaal heel eenvoudig. Op dit moment zijn er (jammer genoeg) niet heel veel honden in het asiel, maar hopelijk kunnen we toch wat honden steriliseren/castreren. Naast de hondjes zijn er ook een aantal koeien. Daarmee dat ik ook ineens twee kalveren medicatie heb toegediend. Niet gedacht dat ik dat nog zou gaan doen haha.
Wat ik niet had verwacht was dat er maar heel weinig katten zijn in Nepal. Tot nu toe hebben we er twee gezien. Misschien ook maar beter met mijn zwakte voor katten.. Hoewel ik me sowieso had voor genomen om niet te doen aan favorietjes kon ik het niet helpen om te vallen voor de kleine baby. Dit kleine zwarte hondje is zo vrolijk ondanks dat ze heel erg mankt ten gevolge van een oude fractuur. Hopelijk kunnen we voor haar iets betekenen.

Vandaag 4 oktober op wereld dierendag hebben we meegeholpen met een vaccinatie campagne tegen Rabiës (hondsdolheid). We hebben meer dan 100 honden gevaccineerd! Deze campagne wordt jaarlijks gehouden en mensen kunnen gratis met hun honden langskomen. Vaak zijn het geen echte huishonden, maar 'community dogs',  waardoor ze soms moeilijk te vangen zijn. Daarnaast zijn we ook naar de grootste tempel van Nepal geweest om daar de tempel honden te vaccineren. Hier hadden we veel bekijks, maar de mensen konden het wel waarderen. Er komen immers heel veel mensen naar de tempel en er lopen aardig wat honden rond. Echt een heel mooi initiatief dus van SPCA Nepal!

Tijdens de campagne was de dierenarts van het asiel, Doctor Umesh, aanwezig  en ook twee pas afgestudeerde dierenartsen en een student diergeneeskunde. Het was heel leuk om hen te ontmoeten. Ze zijn  heel vriendelijk en open en ook geïnteresseerd naar hoe de diergeneeskunde in Nederland is.  Ze zijn later ook nog mee geweest naar de tempel en eentje was onze persoonlijke gids waardoor we gratis de tempel in konden (met als smoes dat we nog een aantal honden moesten vaccineren). Heel leuk om samen met een local op pad te gaan! Je ziet dan toch net andere dingen dan als je de 'gewone' toeristische weg neemt.

Nadat het vaccineren voorbij was zijn we dus nog terug naar de tempel gegaan om alles wat beter te bekijken. Ons eerste cultureel uitstapje! De Pashupatinath tempel is een hindoeïstische tempel ter ere van de God Shiva. Een grote rivier, de Bagmati rivier, loopt langs de tempel en wordt als heilig beschouwd. Langs de oever van deze rivier worden lichamen gecremeerd in de buitenlucht. Terwijl we daar dus liepen was er een soort ceremonie bezig waarbij de mensen allemaal bloemen op een te cremeren lichaam neerlegde. Hoewel ik in eerste instantie een beetje een akelig gevoel kreeg zag je wel dat de mensen er (van buiten) niet heel erg emotioneel uitzagen en dat er eigenlijk een rustige sfeer hing. Heel bijzonder.
Rond de tempel staan er nog meer kleinere tempeltjes of tempelhuisjes. Het was echt heel mooi om dit te zien en ik kan het niet goed met woorden beschrijven dus kijk vooral naar de foto's!

Voor vandaag wil ik dan ook eindigen met jullie uit te nodigen om de rest van de foto's nog te bekijken! Zo kunnen jullie een beetje mee genieten van Nepal :)

Pheri Bhetaunla

ps. dat betekent doei haha