Een mooie tijd met mooie mensen!

2 november 2016 - Kalibo, Filipijnen

Hallo allemaal!!

Ondertussen schrijf ik nu vanuit de Filipijnen. Het is hier echt tropisch warm, zo'n weer waarbij je haren de hele tijd lelijk gaan krullen, wat echt even wennen is. We zijn goed aangekomen en bevinden ons nu in Andagao in Kalibo als jullie dat iets zegt haha. Ik mis Nepal toch wel al een beetje en om jullie helemaal bij te praten wil ik jullie toch nog mee terug nemen naar de twee laatste weken in Nepal.

De laatste week in het asiel was best productief. We zijn de straat op gegaan om random honden te vangen. Gelukkig waren het lieve straathonden en ze waren volgens mij heel blij dat ze eten en lieve aandacht kregen. De operaties zijn succesvol verlopen en nu zijn er weer iets minder hondjes die puppies kunnen krijgen zonder toekomst.

Naast het steriliseren hebben we ook voor onze vaste patiëntjes gezorgd natuurlijk. Soms voelde het wel een beetje hopeloos, een beetje alsof je met de kraan open dweilt.. Dan hadden we bijvoorbeeld weer een wond van een hond genezen en dan had ie de week erna weer een nieuwe wond of kennelhoest ofzo. Toch hielden we de moed erin en hebben we elk probleem aangepakt.Uiteindelijk doet het goed als het beoogde resultaat bereikt is. Herinner je je schurftie bijvoorbeeld nog ? De kale hond met alleen maar korsten en schilfers ten gevolge van mijten.. sinds onze behandeling heeft ze weer nieuwe haartjes! Het zijn echt nog baby haartjes, maar het begin is er en ze voelt zich ook veel beter. Blije hondjes die kwispelend op je af komen rennen en zich goed voelen is natuurlijk waar we het allemaal voor doen.

De babyhaartjes van schurftieSchurftie haar staartje met haartjes!

De laatste week in Nepal waren we vrij van het werk in het asiel en was het tijd voor andere leuke dingen. Eerst hebben we met een paar Nepaleze vrienden een bergtocht gemaakt. De ochtend van vertrek begon al goed. Toen ik wakker werd was Romy weg.... bleek dat ze zichzelf had opgesloten op de badkamer en mij nog 10 minuutjes gunde om te slapen haha. Na 40 minuten (dit is niet overdreven) lukte het de hotelmanager om het slot open te breken en was Romy bevrijdt. Hierdoor waren we voor Nederlandse tijd te laat, maar voor de Nepalese tijd nog ruim op tijd voor onze bus en gingen we op weg naarSundarijal watervallen Sundarijal. Onze wandeling begon bij de mooie Sundarijal watervallen. Vanaf daar zijn we de hele dag eigenlijk omhoog gelopen. Het waren bijna alleeeeen maar trappen en dit had ik totaal niet verwacht en soms was het best wel zwaar. Gelukkig had een van onze sathi's (= vriend) en mijn nieuwe wandelbuddy eigenlijk nog een langzamer tempo dan ik dus dat kwam mooi uit en was ik toch niet de allerlaatste. En zoals het motto van Romy luidde: 'als je een mooi En we gaan omhoog (bergtocht)uitzicht wil moet je eerst naar boven lopen'. Uiteindelijk had ze natuurlijk gelijk en tijdens de tocht omhoog hadden we een prachtig uitzicht op de bergen. De hele omgeving was zo mooi en vooral rustgevend.

's Avonds kwamen we na ongeveer 6 uur wandelen aan in Chisapani. Dit is een dorpje wat ook getroffen werd door de aardbeving in 2015 en waar er nog heel veel schade te zien is. Vroeger stonden er heel veel hotels, maar nu zijn er nog maar heel weinig. Een van de hotels die getroffen werd hebben ze gewoon laten staan, maar het staat nu zo scheef en het lijkt net of het elk moment Hotel in Chisapani wat getroffen werd door de aardbeving in 2015nog kan omvallen. Ons hotel was gelukkig net nieuw gebouwd en best prima. Ik ben niet zo gewend om te 'kamperen' en ik was dus vooral benieuwd naar onze slaapplek, met name of er een gewone wc aanwezig zou zijn, want hoewel ik nu een expert ben in wildplassen vind ik het toch maar niks. Gelukkig was er een normale wc aanwezig en er was zelfs een douche, maar wel zonder warm water.... In het volgende hotel trouwens ook niet dus na 3 dagen berg beklimmen stonken we dus wel een beetje haha. 

's Avonds hebben we na het eten gezellig kaartspelletjes gespeeld onder het genot van een kopje thee. We kregen ook Roxy aangeboden, de lokale rijstwijn.. Deze hebben we toch maar laten staan, omdat het echt heeeeeeel vies is. Bovendien weten ze nooit wat het alcohol percentage is en aangezien we de volgende dag weer de hele dag moesten wandelen zou dat niet verstandig zijn geweest toch?..

bergtochtBoswandeling

De volgende dag gingen we dus weer (een beetje) fris en fruitig op pad. We zouden 14 km moeten wandelen! Gelukkig was het de tweede dag niet bergop, maar grotendeels gewoon een vlakke weg. We liepen door een soort regenwoud, langs een berg, door dorpjes en door een bos. Aangezien het wandelen nu beter ging kon ik meer genieten van de omgeving. Het is moeilijk te omschrijven en op de foto's is het lang niet zo mooi als in het echt. Op dat moment zei mijn wandelbuddy: 'sometimes you have to take a picture with your eyes and remember it that way '. Een mooie uitspraak!

uitzicht Nagarkot

's Avonds rond een uur of 18.00 kwamen we aan in Nagarkot en hadden we ons doel bereikt! We hadden een leuk hotel uitgezocht en na het eten een kampvuurtje gemaakt, erg gezellig.

Aangezien we in het donker aan waren gekomen hadden we het mooie uitzicht nog Uitzicht vanaf Nagarkotniet kunnen zien. Toen we wakker werden en buiten op ons balkonnetje stonden konden we de bergen zien met besneeuwde toppen. Met dit uitzicht op de achtergrond hebben we buiten lekker ontbeten en daarna was het tijd om terug te gaan naar Kathmandu.

Samengevat hebben we tijdens deze bergtocht geklaagd, grenzen verlegd, gezongen, genoten, gekletst, muziek geluisterd en vooral veel gelachen. Het was een geweldige trip!

Toen we terug waren in Kathmandu gingen we de dag erna meteen alweer op pad. We hebben 8 uur (gaar) in de bus gezeten om naar Pokhara te gaan. Dit is een stad bekend onder de toeristen omwille van het mooie Fewa Lake. Het is er heel anders dan in de hoofdstad Kathmandu. Er is geen stof of overvloed aan uitlaatgassen, er ligt geen afval op de weg en het is er groener. We zijn hier twee dagen gebleven Paardrijdenwat eigenlijk net iets te kort is. Daarom dat we op 1 dag wel 5 verschillende dingen hebben gedaan. In de ochtend zijn we gaan paardrijden! Het was alweer 2 jaar geleden dat ik op een paard had gezeten en voor Romy zelfs sinds de middelbare school haha. We hadden dus gevraagd om slome paarden en uiteindelijk kregen we 2 slome paarden én 2 Nepalezen die onze paarden vasthielden. Ik had wel graag wat harder willen gaan, maar ach het was toch heet en het zadel was echt heel hard en bovendien was de Nepalees die mijn paard vasthield wel een schattige cowboy.

Na ons ochtendritje zijn we vervolgens 45 minuten gaan wandelen naar Gupteshwor en de Devis Falls. Het eerste is een grot en het tweede is een hele mooie waterval. Helaas hadden we de dag van de schoolreisjes uitgekozen en er waren allemaal vervelende pubers. Ook in het museum over bergen waar we daarna nog naartoe zijn gegaan was het erg druk, maar ondanks dat was het leuk en interessant.

Na deze dag waren we toch wel een beetje moe en 's avonds hebben we lekker gechilled bij de movie garden. Dit is een plekje op een berg waar ze een groot scherm hebben geplaatst met eromheen allerlei gezellige zitjes. We hebben pizza gegeten en warme chocolademelk gedronken tijdens het kijken van 'the grand budapest hotel'. Al met al was het een drukke, maar vooral een hele leuke dag!

Om er nog een schepje bovenop te doen zijn we de volgende dag om 4.30 Om 5 uur op de berg Sarangkot, nog niet helemaal wakker hahaopgestaan, omdat we de zonsopgang gingen bekijken in Sarangkot. Als je ooit naar Nepal gaat is dit echt een aanrader. Je staat op een bergje en voor je zie je alleen maar bergen, waaronder 3 hele grote. Langzaam komt de zon op en zie je alle bergen oplichten. Het was een soort magisch moment, echt heel mooi om te zien.

Toen het zonnetje eenmaal was opgekomen en we een beetje waren opgewarmd (het was best koud op die berg) zijn we terug gegaan naar Pokhara en hebben we de hele middag gerelaxed in een tentje langs het meer. Dit hadden we echt ff nodig na een drukke week en voordat we door zouden reizen naar de Filipijnen. Deze dag kwam namelijk sneller dan we eigenlijk wilde. We voelde ons allebei erg thuis in Kathmandu. De laatste dag was daarom ook wel lastig, omdat we van iedereen afscheid moesten nemen. We zijn op de dag van vertrek nog naar het asiel geweest om alle hondjes nog eens te zien. Toen we aankwamen kwamen ze allemaal vrolijk op ons afgerend. Zij waren ook aan ons gewend geraakt na een maand en ik hoop maar dat het allemaal goed met ze blijft gaan. Deborah het oude vrouwtje van het asiel zei heel lief dat we altijd terug mochten komen en dat ze voor onze vlucht zou bidden. Samen met Dr. Umesh en Santi hebben we nog thee gedronken en geluncht. Santi was ook sip dat we gingen en ze vertelde dat ze ons als zussen zag. Toch moesten we ook van haar en Dr. Umesh helaas afscheid nemen.

Iedereen die we de laatste maand hadden ontmoet stelde dezelfde vraag: ''when will you come back to Nepal?'' Een vraag die ik mezelf ook stel. Nepal is een heel mooi land met een mooie omgeving en nog mooiere mensen. Er is nog veel meer om te ontdekken en er zijn nog meer bergen om te beklimmen, hoewel ik eerst zal moeten trainen als ik nog een keer een berg wil beklimmen haha.

Na 30 dagen toch ook een tikka

De laatste dagen van ons verblijf werd er weer een festival gevierd. Dit keer het Diwali festival, het feest van het licht. Verschillende dieren hebben een eigen dag waaronder ook de honden. Ze krijgen dan een tikka (dit is zo'n rode stip/vlek op het voorhoofd, een 'blessing') en een mooie bloemenketting. Op de laatste dag worden er overal lichtjes en kaarsjes aangestoken. Ook hangen ze overal bloemenkettingen op en maken ze tekeningen op de grond van verschillende kleuren stof. Hoewel we het liefst mee hadden gefeest moesten we die avond op Mooie versiering gemaakt ter ere van het Diwali festivalhet vliegtuig stappen richting de Filipijnen. Kijkend uit het raampje van het vliegtuig zagen we Kathmandu helemaal opgelicht in verschillende kleuren. Een laatste 'picture' van het prachtige Kathmandu voor in onze gedachten. Het was een mooie tijd de afgelopen maand en ik heb veel geleerd. Ik zal zeker altijd met een lach terugdenken aan de mooie tijd in Nepal! 

Hierbij de laatste foto's van Nepal in het album Nepal 4.0. Ik heb al weer veel te vertellen over de Filipijnen, maar dat zal voor de volgende keer zijn!

Tot later!

Zonsopkomst in Sarangkot

Foto’s

5 Reacties

  1. Julia Oijen:
    2 november 2016
    Hoi Nikki en Romy,
    Wat weer een mooi verhaal om te lezen. En super leuke foto's. Het zal inderdaad wel gemis zijn, naar wat jullie allemaal hebben meegemaakt. Je krijgt toch een band met de hondjes en de mensen. Wie weet gaan jullie nog een keer terug. Ik ben weer benieuwd naar het volgende verhaal over de Filipijnen.
    veel liefs juul xxx
  2. Gerda:
    2 november 2016
    Hi meiden
    Weer een super verhaal en heerlijk om te lezen hoe het jullie vergaat .
    Ja jullie zullen het zeker missen de ervaring ,de mensen en vrienden die jullie hebben gemaakt ,de omgeving
    Maar dit pakken ze niet meer af deze herinneringen en wie weet gaan jull u een nog eens terug xxxx
  3. Oma:
    2 november 2016
    Lieve Nikki en Romy'
    Weer een mooi verslag over jullie afscheid in Nepal zal best moeilijk zijn geweest het zijn toch jullie vrienden geworden
    Nu gaan jullie met het mooie werk in de Filipijnen verder
    ik wens jullie succes daar ,maar ook veel plezier Liefs oma xxx
    ( Nikki als je weer naar
    Nederland komt moet je er wel aan denken wildplassen mag hier niet krijg je een fikkse boeten ha ha ha )
  4. Oma:
    2 november 2016
    Nikki foutje ik bedoel fikse boeten hoop dat het zo goed is raar woord hi hi xxx
  5. Ad:
    4 november 2016
    Nou meiden. Ben ondertussen kei jaloers. Al die mooi verhalen en natuurlijk ook het harde werken ,geweldig om het allemaal mee te maken. Veel succes op de filipis. Blij het leuk vinden om alles te lezen.